Dit is ons voorlaatste blogbericht op deze blog. Ik vind het alvast zeer jammer
We hebben veel meegemaakt in deze 3 maanden, Miquette beschrijft het in het vorige blogbericht.
Dus wil ik dit blogbericht eerder gebruiken om dank u te zeggen aan iedereen.
Als eerste wil ik onze school bedanken, zij hebben het mogelijk gemaakt dat wij de kans hadden om mee te gaan. Daarbij wil ik dan ook Meneer De Deyn bedanken om alles zo mooi voor ons te regelen.
Ook wil ik de ontvangende school bedanken. We zijn daar zeer vriendelijk ontvangen en toen we een probleempje hadden of zo werden we direct geholpen. Daarbij wil ik dan ook Jovita bedanken om ons zo goed op te volgen.
We zouden ook geen leuke tijd gehad hebben zonder de leerlingen die daar bevriend met ons zijn geraakt. We stonden nooit alleen en zullen zeker het contact bewaren.
Maar vergeet onze ouders ook niet, zij hebben het toegelaten dat we dit deden en samen met onze vrienden hier (in België) hebben jullie ons altijd gesteund.
Als besluit kan ik wel zeggen dat we echt de tijd van ons leven gehad hebben. Miquette en ik kijken ook al uit naar de komst van de Litouwers naar hier.
En als laatste, bedankt aan al onze lezers. Het was leuk om te weten dat zoveel mensen geinteresseerd waren in onze verhalen.
Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben, maar wees gerust dit is niet het laatste bericht, want de filmpjes die Miquette, Emelie en ik moesten maken zullen hier ook nog op verschijnen.
Again we let you wait for us... I hope you except our apologies. This is our 2nd last message on this blog. I really think that that is a pity.
In these 3 months we've been through a lot, Miquette wrote a good discription of that in the previous message. So I will use this message to say thank you to everybody.
As first I want to thank you to our school, they gave us the opportunity to do this. And without the help of Mister De Deyn it would've been hard too.
Also I want to thank the hosting school, they gave us a big welcome and when we had a problem or something there was always somebody to help us especially Jovita. She helped us lot.
Without the students there, who became our friends, we would've had a boring stay. We were never alone and we will keep in touch.
But don't forget our parents, they gave us the permission to do this and together with our friends (from Belgium) they supported us.
In the end I can say that we really had the time of our life. Miquette and I are really looking forward to when the Lithuanians will come to Belgium.
And last but not least, we want to thank the readers. It was a pleasure to know that a lot of people were interested in our stories, so thank you.
I hope you enjoyed it, but don't be afraid, this isn't our very last message, because we want to post the movies we made on here. So you will enjoy 3 short movies about our stay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten